Rozdział 11

- Daj sobie spokój, nie odbierze - rzekł Ignaczak wchodząc do hotelowego holu, Bartman spojrzał na niego pełen zdziwienia - masz- wręczył mu zdjęcie USG - musicie porozmawiać, ale daj jej teraz chwilę spokoju, nie dzwoń - zostawił atakującego pełnego zdziwienia i pytać. Spojrzał na fotografię i ucieszył się. Myślał, że to Majka jest w ciąży. Tylko zastanawiało go dlaczego sama mu o tym powiedziała i fakt dlaczego Krzysiek miał to zdjęcie. Czyżby ukochana tu była? Dlaczego nie chciała się z nim spotkać? A przede wszystkim dlaczego nie chciała z nim rozmawiać? Przecież powinna się cieszyć z tego, że będą mieli razem dziecko. On jeszcze nie wiedział, że dziecko będzie, ale jego matką nie będzie Majka, a Karolina.

Kobieta siedziała przy kuchennym stole nad kubkiem zimnej już herbaty obracając w dłoniach kluczami. Od powrotu z Bułgarii miała czas na podjecie odpowiedniej decyzji. Postanowiła, że nie będzie przeszkodą w stworzeniu rodziny przez Karolinę, Zbyszka i ich dziecko. Wie, że maleństwo nie jest niczemu winne i zasługuje na pełną, kochającą rodzinę,a ona nie chciał tego nikomu odbierać.
Kiedy usłyszałam, że drzwi wejściowe się otwierają podniosła się na równe nogi biorąc w dłonie kubek i wylewają zimny już napój do zlewu.
- Witaj maluchu  - słyszała jak brunet wita się z psem - Mai nie ma? - na ten dźwięk jej serce zabiło szybciej. Sama nie wiedziała dlaczego - Nie przywitasz mnie? - znalazł się za nią - Dlaczego nie odbierałaś? Igła mi wszystko powiedział - objął ją w pasie, a dłonie położył na brzuchy - wiem, że to trochę szybko ale przecież to świetna wiadomość - zdjęła jego dłonie i podeszła do walizki, której on dotychczas nie widział. Z jej oczu płynęły łzy.
- Tutaj masz klucze, Bobek był na spacerze, zakupy zrobiłam wczoraj - złapała walizkę i odwróciła wzrok by nie widział jej łez - to nie ja jestem w ciąży tylko Karolina - tak po prostu ominęła go i ruszyła w stronę drzwi. On kilka chwil analizował jej słowa i poczynania. Szybko ruszył za nią. Nie mógł pozwolić jej odejść. Nim opuściła mieszkanie zatarasował jej drzwi.
- Proszę przepuść mnie - nie miał zamiaru tego robić.
- Nigdzie nie pójdziesz, jasne? - złapał ją w swoje ramiona i pozwolił rozpłakać się do końca.
- Ale Ty będziesz ojcem, będziecie mieli dziecko, a ono potrzebuje rodziny, pełnej, kochającej - mówiła przez łzy.
- Jedyna rodzina jaką stworzę będzie z Tobą.
- Ale..
- Nie! Posłuchaj - złapał jej twarz w dłonie i zmusił by na niego spojrzała  - Kocham tylko Ciebie, nikogo innego, rozumiesz? Z nikim innym nie będę tak szczęśliwy jak z Tobą. A dziecko? Owszem jeśli na pewno będzie moje będę je kochał i chętnie wychowywał, ale nie stworzę rodziny z Karoliną na siłę. Nie kocham jej, tylko Ciebie, rozumiesz? Chodź tutaj - przytulił ją mocno do siebie, a ona zrozumiała, że to on ma rację. Nie powinna podejmować decyzji za niego, a spokojnie porozmawiać i razem zadecydować co dalej. Jednak była pewna że kochali się i powinni być razem, wspierać się.
- Przepraszam.
- Nie masz za co - pocałował ją.

***
Głupie, nudne, głupie, nudne, głupie, nudne! Nie wyszło mi!
Justin pomaga.
 Mam nadzieję, że nie zapomnieliście o Mai i Zbyszku i mnie nie znienawidziliście. Dokończę tą historię. Może będzie krótsza niż przypuszczałam ale dobrnę do epilogu z Justinem!
Przepraszam, za te dwa miesiące przerwy.
oczywiście o Timberlake'u mowa!
 ZAPRASZAM NA ZIOMKA W 2014 LICEALNE WSPOMNIENIE