Rozdział 10

Ile wart jest bez Ciebie, ile wart jest mój świat

i jak trudno uwierzyć, w najprostsze słowa dwa

                                                                             ~ Lady Pank "Mój świat bez Ciebie"

- Dzień dobry, zastałam Zbyszka? - z szerokim uśmiechem spojrzała na zdezorientowaną Majkę i nie czekając na odpowiedź znalazła się w mieszkaniu.

- Zbyszka nie ma - zamknęła drzwi nadal przyglądając się sylwetce kobiety rozglądającej się po mieszkaniu. 

- Kiedy będzie? 

- Właśnie wyjechali do Bułgarii na mecze w ramach Ligii Światowej, dopiero za kilka dni. Można wiedzieć w jakim do czego jest on pani potrzebny? 

- A Ty kim jesteś, żeby się tym interesować? - jej pewny siebie wyraz twarzy był nie do zniesienia.

- Jego dziewczyną - i nagle jej pewność wyparowała - tak więc co panią sprowadza? 

- Możesz mu przekazać, żeby się ze mną skontaktować? - znalazła się przy drzwiach i zaczęła szukać czegoś w torebce - o i podaj to - dała jej zgiętą kartkę papieru - powiedz, że chciałabym go widzieć na następnym USG, za dwa tygodnie, może będziemy mogli poznać płeć naszego dziecka - z  triumfalnym uśmiechem opuściła mieszkanie Bartmana zostawiając Majkę w osłupieniu. "Naszego dziecka" 

Wątpliwości i pytania bez odpowiedzi nie opuszczały jej głowy. Nie wiedziała co w tym momencie powinna zrobić. Na początku nie wierzyła w te słowa, ale po przeanalizowaniu wyników była pewna słów kobiety. Byłą w ciąży i to z tego co mówiła, z Bartmanem. Nie chce dziecku odbierać ojca. Potrzebowała czasu. Chwili na doszczętne przemyślenie, przeanalizowanie sytuacji, bo niecodziennie dowiaduje się, że mężczyzna z którym jest w związku ma zostać ojcem. 

Siedziała na kanapie wlepiając pusty wzrok w bilet na samolot i mecze Polaków. Analizowała wszelkie za i przeciw lecenia tam. Prawda była taka, że on nie wiedział jeszcze nic na temat ciąży Karoliny, a powinien sie dowiedzieć, ale ona sama musiała oswoić się z tym faktem. Jednak w tych ostatnich ciężkich meczach potrzebował wsparcia bliskich. Powinna być z nim. Dodawać mu otuchy. Bez względu na wszystko powinna tam być.

Ostatnia akcja meczu. Kolejna piłka meczowa dla gospodarzy. Polska część Sali zamarła. Jeśli teraz coś pójdzie nie tak to koniec.  Kubiak niedokładnie dogrywa do siatki, Żygadło odbiera to jedną ręką i w siatkę uderza Możdżonek.  Ostatni występ naszej reprezentacji podczas tegorocznej Ligii światowej zakończył się klęską.  W starciu Bułgaria – Polska kończymy wynikiem 3:2 po ciężkiej walce, i ze zmęczeniem i z samymi sobą zawodnicy schodzą z boiska z opuszczonymi głowami uprzednio podając dłonie przeciwnikom.  Maja siedziała ze łzami w oczach, a widząc ich łzy, smutne miny i załamanie pękało jej serce. Jeszcze ON. Siedział z boku i się rozciągał. Był załamany i nie obecny. Jednak z zamyślenia wyrwał go dziennikarz i poprosił o krótki wywiad. Teraz stał do niej tyłem opowiadając o porażce zespołu. Robił dobrą minę do złej gry. Po tej dwuminutowej rozmowie z Tomaszem Swędrowskim odwrócił się do Polaków obecnych na hali, którzy razem wykrzykiwali „Dziękujemy”. Matusiak przyglądała się całemu zajściu stojąc w wyjściu z trybun.  Uśmiechnięty podpisywał autografy, pozował do zdjęć z kibicami, rozmawiał z nimi. Dziewczyna nie mogła już dłużej się temu przyglądać. Tęskniła za nim, tak bardzo pragnęła podejść teraz i przytulić Go. Nie mogła tego zrobić, nie po tym Co się stało, czego się dowiedziała. Pojedyncze łzy wypływające z jej oczu zrobiły już sobie ścieżkę na zaróżowiałych policzkach. Otarła je kciukiem i zniknęła w wyjściu. Dlaczego chciała wypuścić szczęście jakie jej towarzyszyło przy nim tak po prostu? Fakt był taki, że go kochała, ale nie wiedziała jak on zareaguje na wieść, że zostanie ojcem. Może sam zdecyduje, że chce odejść i stworzyć dla swojego dziecka rodzinę, bo przecież na to zasługiwało. 

- Majka, co Ty tu robisz? Dlaczego nie poszłaś do Zbyszka? Szukał Cię.
- Wiem,a le nie mów mu, że tutaj jestem.
- Daj mi pięć minut, widzę, że chcesz pogadać. Biorę torbę i jestem - tak szybko jak wypuścił te słowa tak szybko zniknął i wrócił - chodź - zaprowadził ją do małej kawiarni nieopodal hali - mów co jest? Co Bartman znów zbroił.
- Dziecko - spuściła wzrok w gniecioną w palcach serwetkę.
- Jesteś w ciąży? To cudownie.
- Krzysiek, to nie tak. Zbyszek będzie miał dziecko ale nie ze mną. Niedawno była w jego mieszkaniu Karolina i zostawiła mi to - wyjęła z torebki świstek papieru który zostawiła jej była dziewczyna Bartmana.
- Osz cholera - przeanalizował dokładnie papier - ale to o niczym nie świadczy. Przecież to nie musi być jego dziecko.
- A jeśli będzie? Nie chce odbierać dziecku ojca. On może stworzyć z Karoliną i dzieckiem szczęśliwą rodzinę.
- Ale on kocha ciebie, nie ją!
- Krzysiek, nie wiem jak zareaguje na to, że będzie miał dziecko. Wiesz, że chce założyć rodzinę i to właśnie dziecko będzie spełnieniem Jego marzeń.
- On może i chce założyć rodzinę, ale nie z nią. Po jaką cholerę by ją zostawiał? - złapał jej rękę i zmusił by spojrzała w Jego oczy - Majka pamiętaj, ona kocha Ciebie, nie ją. Bez względu na dziecko. Dziesiątki ludzi tak żyje i dają radę, rodzince mają swoje życia i to nie przeszkadza im w wychowywaniu dzieci. Wam też się uda.
- Tylko nie wiem czy ja dam radę tak żyć.
- Przede wszystkim musisz z nim o tym porozmawiać, a nie chować głowę w piach i uciekać. Wiem, że się boisz, ale tego nie unikniesz. Walcz o swoje szczęście.
- Mogę Cię o coś prosić? - pokiwał głową - Daj mu to i powiedz, że porozmawiamy ja wróci - wskazała na kartkę - do zobaczenia - wyszła. 

ASK

Mówiłam, że Karolinka będzie miała tutaj swój udział. Coś mi się wydaje, że pomysł na tego bloga mi się wypalił. Rozdziały idą mi opornie. Przepraszam. 

Padam pyskiem na klawiaturę laptopa, dobranoc.
krótko, szybko.
Nie wiem do kiedy.
Meczowy maraton czas start! Najpierw Liga, później PucharPolski! Zaczynamy! 

Za Tyły  w blogach przepraszam, większość czytam na bieżąco, ale nie mogę skomentować, bo na telefonie ciężko, a na laptopa nie mam za wiele czasu.
Licealne wspomnienie/Anioł Smutku/Nocne polaczenie/ Nawet śmierć nas nie rozłączy